Weekje met Bart

Daar ben ik weer hoor. Ik zal jullie weer even een korte samenvatting geven over de afgelopen weken. Nu bijna 2 weken geleden op vrijdag landde Bart hier met het vliegtuig in PE. Het begon al goed want zijn koffer was in Munchen al niet het vliegtuig ingegaan waardoor deze natuurlijk ook niet op tijd in Port Elizabeth was. We zijn toen eerst even wat wezen eten en daarna gelijk maar even shoppen. Dezelfde avond hadden we een braai bij ons thuis met alle Nederlanders gehad. De volgende ochtend zijn we naar Addo Elephant park geweest. Bart was helemaal gek van de honderen zwijnen die daar liepen, ik snap niet hoe! Na een paar uurtjes rijden kwamen we onderweg een leeuw tegen die lekker lag te slapen. Dat was erg vet om te zien. We konden er met onze auto 2 meter naast staan en nog bleef hij lekker liggen. Ik denk dat hij een kater had. 'S avonds verbleven we in de buurt van Addo. na een poosje zoeken en een aantal keer verkeerd te hebben gereden kwamen we uiteindelijk toch aan bij ons Bed and Breakfast. De man van het B&B had ons naar een restaurantje verder op gestuurd. Na een kwartiertje rijden kwamen we uit bij een weg met allemaal gaten en kuilen om vervolgens een township in te rijden. Na een paar 100 meter bedachten we toch maar om om te draaien en ergens anders te gaan kijken voor een restaurantje. De volgende dag zijn we naar een cheetah park geweest. Hier waren redelijk wat Cheetah's en verder ook nog wat andere katachtige dieren. Na een korte rondleiding mochten we nog op het terrein van een van de cheetah's. Hiervan stonden ook de foto's al op Facebook. Als de cheetah niet op stond en naar je toe kwam lopen mocht je hem ook niet aaien. Maar gelukkig stond hij direct op toen wij aankwamen en vond het geweldig om aandacht te krijgen. Toch wel raar om naast zo'n roofdier te zitten en rustig te aaien. Maar het leek toch ook wel op gewoon een grote kat. Erg mooi om te doen vond ik het! Hierna zijn we terug naar Port Elizabeth gereden. De maandag ging Bart mee naar de township. De organisatie waar ik mijn stage bij loop had schoenen gedoneerd gekregen en die gingen we bij verschillende scholen en crèches uitdelen. De kinderen waren hier zo ontzettend blij mee. De dinsdag hebben Bart en ik een massage laten doen, echt heel relaxed vond ik het niet want het deed alleen maar zeer bij mij. Verder hebben we die week nog wat gechilld en mooie strandjes bezocht. Donderdag begin van de middag hebben we onze spullen ingepakt en hadden we ons klaar gemaakt voor een weekendje Plettenberg Bay. Na 2,5 uur rijden kwamen we aan bij ons B&B. De eigenaresse van het B&B was een erg interessant vrouwtje. Onze kamer zag er heel mooi uit. We hadden een mooi uitzicht en een ruime kamer met een mooie badkamer en eindelijk een lekker zacht bed. (het bed waar Bart en ik in sliepen in ons huis in pe was niet heel lekker voor je rug). 'S avonds zijn we uit eten geweest bij een restaurantje aan zee. Hier heb ik echt de lekkerste tomatensoep ooit gegeten en daarna mossels, eerst durfde ik het niet aan maar uiteindelijk waren ze erg lekker. Voor de vrijdag ochtend hadden we het zwemmen met de zeehonden op het programma staan. Dit was echt heel vet. Dat kan je ook wel zien aan de filmpjes en foto's op Facebook. Het waren er zoveel en ze zwommen zo dichtbij, af en toe zwommen ze gewoon tegen je aan. Echt een hele mooie ervaring, ik zou het iedereen aan raden om te doen. 'S middags gingen we naar de Robberg bij Plettenberg. Na 3 stappen kwamen we tot de conclusie dat het gaan op teenslipppers niet echt een heel slim plan was. Er waren echte duizende mieren en ook echt niet van die hele kleintjes. Daarnaast beten ze ook nog. Dus natuurlijk werd ik daar al redelijk snel hysterisch van. Na ongeveer een half uur te hebben gelopen kwamen we op een redelijk miervrij stuk. Hier stonden we een beetje rond te kijken tot we opeens 4 walvissen zagen. Ik heb dit heel mooi op film staan maar het internet is niet heel snel dus ik kan het niet zo makkelijk op Facebook zetten. Na een poosje besloten we toch maar om verder te gaan lopen. Al snel kwamen we weer heel veel mieren tegen. Op den duur werd ik helemaal gek en ben ik terug gegaan naar een plek waar even geen mieren waren om te wachten op bart, hij wou toch nog wel een stukje verder. Ik was zo blij toen ik de auto zag en daar veilig en miervrij in kon gaan zitten. 'S avonds zijn we natuurlijk weer uit eten gegaan bij een Italiaan een plaatsje verderop. Het was daar echt super lekker en gezellig! Voor de zaterdag gaven ze erg lekker weer dus hadden we besloten om een klein bootje te huren en een beetje te gaan dobberen op de Keurboomsriver. Het was daar erg mooi en vooral ook heel stil. Onderweg waren een aantal strandjes waar picknicktafels stonden. Na ongeveer een uurtje te hebben gevaren zijn we lekker naar zo'n strandje gegaan en hebben lekker lekker gepicknicked en verder een beetje gechilld bij het bootje en het water. Eind van de middag zijn we de rugby wedstrijd van Zuid-Afrika gaan kijken. Helaas hebben ze verloren! Daarna zijn we wéér uit eten geweest (ik weet het, het wordt een beetje eentonig). Voor de zondag hadden we een walvissentour geboekt maar deze bleek niet door te gaan vanwege het weer. Toen hebben we besloten om naar Stormsriver in Tsitsikamma te rijden. Hier was ik al een keer geweest dus ik wist dat het erg mooi was daar. Hier zijn we naar een brug gelopen en konden we ook de Storms river mountain beklimmen. Dit was erg zwaar maar wel heel mooi! Eind van de middag zijn we weer terug gereden naar Port Elizabeth. Hier gingen we bij een restaurantje in de buurt eten. Toen we aangereden kwamen zag ik al de auto van de meiden uit het huis staan dus we hadden nog rond gekeken of ze er zaten maar we zagen ze niet dus waren gewoon gaan zitten. Na ongeveer 5 minuten kwamen we er achter dat we gewoon naast hun waren gaan zitten. Echt heel grappig! (je had er bij moeten zijn). De maandag hebben we nog een beetje gechilld met zijn tweeën. Helaas was dit alweer de laatste dag voor Bart. Gisterochtend heeft hij zijn koffer in gepakt en zijn we de auto gaan wassen. Dat duurt hier ongeveer 1,5 uur. Gelukkig nog op tijd naar het vliegveld was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen. Wij waren de enige 2 die daar stonden en daarnaast was een cafe'tje waar allemaal mensen ons aan zaten te staren. Maar helaas daar ging hij toch weer, door de douane, op naar de gate. Toen ik thuis kwam heb ik het vliegtuig nog over zien vliegen(even om te checken of die wel echt weg was haha just kidding). En nu is helaas het normale leventje weer begonnen. Maar ik moet gaan koken dus ik ga er een eind aan breien. De groeten weer!